Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Bonum patria: miserum exilium. Duo Reges: constructio interrete. Si enim ad populum me vocas, eum. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Nihil illinc huc pervenit.

Restatis igitur vos;: Ad eos igitur converte te, quaeso.
Bork: Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;
Optime, inquam.: Quis est tam dissimile homini.
Certe non potest.: Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?
Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don.
Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;
Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

Alteri negant quicquam esse bonum, nisi quod honestum sit, alteri plurimum se et longe longeque plurimum tribuere honestati, sed tamen et in corpore et extra esse quaedam bona.

Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit.
Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;
Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
Quo modo autem philosophus loquitur?
Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?
Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Quid censes in Latino fore? Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Cur, nisi quod turpis oratio est?

Sed certe opus est ea valere et vigere et naturales motus
ususque habere, ut nec absit quid eorum nec aegrum
debilitatumve sit;

Et nemo nimium beatus est;

Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Sed quot homines, tot sententiae; Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.